Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.

Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.

Η ευθύνη..

~Η ευθύνη~
Για ό,τι γράφεται σ'αυτό το χώρο δεν ευθύνεται το χέρι που γράφει.
Ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το Κίνητρο, που αδράχνεται μέσα από το σωρό του Μεγάλου Τίποτε,
από το ... χέρι που γράφει.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

~Σκορπιοί και Θηλιές~





Η Έρημος κρύβει Σκορπιούς
ντυμέΝΟΥς με μαύρο μυστήριο
και βραδινό Ουρανό...

Αόρατοι στο Φως,
μα μόλις βραδιάσει
οι Σκιές τους αποκτούν Υπόσταση
και από τις γωνιές της Ερήμου
φυτρώνουν σπόροι Βήματα 
που ξετυλίγουν Δρόμους Συνάντησης με τη Θάλασσα...............

Η Θάλασσα κρύβει Θηλιές
ντυμένες με διαφάνεια υγρού στοιχείου
και υψηλή θερμοκρασία Φωτός...

Ανέγγιχτες με την Αφή,
μα μόλις η διαίσθηση ξημερώσει
η Υφή τους αποκτά Θηλυκότητας επιφάνεια
και από τις καμπύλες των κυμάτων 
φυτρώνουν σπόροι υδάτινα Βήματα
που ξετυλίγουν Υπόγεια Ρεύματα Συνάντησης με την Έρημο...........

η Έρημος κρύβει Σκορπιούς......................
και η Θάλασσα πλέον το Ξέρει....................................


Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

~ΠρόΚληση~








Όσο θα παίΖεις μουσική
ΕΓΩ
θα Χορεύω…

Είτε λέγεσαι Θεός,
είτε Χρόνος,
είτε Έρωτας….

Και σε προκαλώ να δούμε
ΠΟΙΟΣ θα αντέξει
ως το … Τέλος!...





Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

~Εκείνοι~




Οι σπηλιές τους μυρίζουν από μακριά
υγρασία, ακινησία και αρρωστημένη εγκαρτέρηση.
Παραφυλάνε
το Φως, τον Αέρα και τη Σκέψη μου.
Μιλούν με συριγμούς καυτού θροΐσματος ενός λίβα
που καίει τις τρυφερότητες
και λοιδορούν με χειρονομίες τη Ζωή μου.

Εξαρτημένοι
κι όμως θρασύτατοι.
Δεν υφίστανται,
αν δεν ασχοληθώ μαζί τους.
Δεν ακούγονται,
αν δεν τρομάξω.

Μακριά τους.
Περιφέρομαι ανέμελα
στον προαύλιο χώρο της Ζωής.
Θρέφομαι με ψίχα σαρκοφάγων στιγμών
πετώντας τον χαρταετό μου
πάνω από τις κορυφές της κάθε Άνοιξης
και πέρα από τα χιόνια του κάθε Χειμώνα.
Ανέμελα.

Τις νύχτες όμως
τα σύνορα σβήνουν.
Οι πατρίδες μας μπλέκονται.
Ο στρατός τους εισβάλλει στον ύπνο μου
και σημαδεύει στον κρόταφο
όλα τα παιδιά που χωρά το παραμύθι μου.
Αιχμαλωτίζει την μικρή μου Ελένη,
που κάθεται και κλαίει
που γελάει αμήχανα,
που τρέμει,
που ψιθυρίζει
"Θα ξυπνήσω... Ξύπνησέ με... Μη με ξεχάσεις..."

Τα όνειρα συνωμοτικά
φαντάζουν ατελείωτα
και ο χρόνος τούς θρέφει
και γιγαντώνουν τις σκιές τους
πάνω από το πέταγμα του χαρταετού
που τυλίγεται στην ουρά του,
μπλέκεται στο χθες και στο τίποτα,
σκοντάφτει στον λίβα
και στις προσταγές των συριγμών τους.

Είναι τόσο κοντά,
Εκείνοι,
που ακόμη και η Σκιά τους  απλώνει τα χέρια
και ηδονικά εκμαυλίζει την ασφάλεια της Ζωής μου.

Μυρίζω το ρούχο τους
υγρασία, ακινησία και αρρωστημένη εγκαρτέρηση.

Έρχονται στο λαιμό μου οι Φωνές τους
και γλείφουν με πεινασμένους φθόγγους
την κομμένη μου ανάσα.

"Θα ξυπνήσω... Ξύπνησέ με... Μη με ξεχάσεις..."

Όταν Εγώ με ξεχνώ
Εκείνοι θεριεύουν.
Εξαρτημένοι
κι όμως θρασύτατοι,
οι Φόβοι μου......................................................


Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

~Χρόνος ΤΕΛΟΣ~



Περάσαμε πάλι ξυστά
από τον Έρωτα,
χωρίς να τολμήσουμε
Άγγιγμα,
από την Πολιτική,
χωρίς να τολμήσουμε
Ανατροπή,
από τη Ζωή,
χωρίς να τολμήσουμε
Αλήθεια...

Τολμήσαμε όμως Ποίημα...

Τι τόλμη!...
ΣκοποΒολή στο Νου των υποψιασμένων,
όταν οι ανυποψίαστοι είχαν ανάγκη θεραπείας.

Είναι νόσος η Φτώχεια,
η Αμάθεια,
η Δειλία...

Τα φάρμακα εξαιρέθηκαν από τη Λίστα..
τα ξόρκια μου χαρακτηρίστηκαν κομπογιαννίτικα..

ΠεριθωριοΠΟΙΗΘΗΚΑ στο τετράδιο των Ποιημάτων
ενώ η ΖΩΗ, ορφανή από Μαχητές,
παλεύει να σώσει τον γόνιμο Σπόρο της Επόμενης Γενιάς..

Η παρούσα πάει, χάθηκε...
Χρόνος ΤΕΛΟΣ...
η ΖΩΗ καταδικάστηκε επιτυχώς...
ΜΗΝ αγωνιάται πιά...
Σκύψτε να θαφτεί η συνείδηση στο άγιο χώμα,
δίπλα στους Ήρωες...

Τι θα πει Ήρωας?..
Ξέχασα...
Ξεχνάω εύκολα...
Γι' αυτο με κατατρέχουν τα λάθη...

Φεύγω...
Είχα κι ένα ραντεβού στην πλατεία Ερωτευμένων...
Ξεχάστηκα εδώ...
Αν ο Ερωτευμένος μου δεν ξεχάστηκε κι αυτός
-το 'χουν οι ερωτευμένοι να λησμονούν τα καθημερινά-
ίσως συναντηθούμε
να γράψουμε Ποίημα, στους τοίχους
και Ζωή, μες στην αγκαλιά μας....

Αποκομμένοι από τον Κόσμο
ενταγμένοι στον Κόσμο των Reflections of Feelings...

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

~Πόσο Χρόνο έχω ακόμη?~



Μέσα σε μία περίοδο Κρίσης, το πρώτο που πλήττεται είναι η Παιδεία. Η Παιδεία κρατά στο χέρι της το κλειδί των συνειδήσεων των Νέων Ανθρώπων.
Με την εξαθλίωση του εκπαιδευτικού, το τρομοκρατικό καθεστώς των απειλών για εφεδρείες κι απολύσεις , τις μειώσεις των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα και έξοδα συντήρησης των σχολικών μονάδων, απαξιώνουμε τον όρο Παιδεία, που απαιτεί επενδύσεις γιατί στα χέρια του κρατά το μέλλον του τόπου.

Όταν η εντολή είναι οι νέοι Άνθρωποι να είναι το επόμενο φτηνό εργατικό δυναμικό, τότε χάνεται η έννοια της επένδυσης στον Τομέα της Εκπαίδευσης, στο χώρο της μάθησης εισχωρούν χορηγοί  και γίνεται ένα εμπορεύσιμο προϊόν που κατευθύνει συνειδήσεις.
Το βιβλίο του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού της Γ’ τάξης του Γυμνασίου στο δεύτερο κεφάλαιο καλεί τον εκπαιδευτικό να διδάξει στα παιδιά τους όρους: Εργασία, Ανεργία, Απασχόληση…

Όταν η Εργασία μπαίνει δίπλα στην Απασχόληση και η Γνώση δίπλα στην Πληροφόρηση, τότε αβίαστα και  ο εκπαιδευτικός θα εξισωθεί με το Εργαλείο των ισχυρών που προετοιμάζει Ρομποτοποιημένες Συνειδήσεις Ανθρώπων, και ο μαθητής θα γίνει το επόμενο Πιόνι στα χέρια των ισχυρών.
Αυτός ο μαθητής είναι το δικό μας Παιδί.  Είναι το Παιδί που θα στερηθεί την ΚΡΙΣΗ, όχι την οικονομική που θέλουν να του κληροδοτήσουν, μα την ΚΡΙΣΗ της ΣΚΕΨΗΣ, ώστε να βγει στο δρόμο και να διεκδικήσει ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΖΩΗ…

Η Παιδεία σήμερα ακρωτηριάζεται μέσα στο κλίμα της οικονομικής ανέχειας. Όμως, πάντα υπάρχιε και η ΑΛΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, εκείνη που διδάσκεται με αγώνες στους Δρόμους, με Πράξεις και ΑντίΔραση.
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, το 3ο μνημόνιο είναι ήδη εδώ…. Καλούμαστε να ανοίξουμε τα βιβλία της ΖΩΗΣ μας για να γράψουμε Εμείς την Ιστορία. 



~Η Δημοκρατία των ΠΟΛΛΩΝ~




Τι πλάνη!
Πώς μπορούν να ζωγραφίσουν Δημοκρατία οι πολλοί,
όταν φέρουν κατευθυνόμενες συνειδήσεις?...


---------


Ανοίξαμε τις Πόρτες... 
Περιμένουμε επισκέπτη τον Εχθρό....
Δημοκρατία!!!!... 
ο ΤρεΛός πάει να κλείσει την Πόρτα...

ΚΛΕΙΣΤΕ τον Στο κλουβί του..... 
ΑΝ αγριέψει ο Επισκέπτης θα μας γκρεμίσει το Σπίτι... 
Να είστε ευγενικοί..... 
φιλόξενοι... 
Ερχονται οι Εχθροί, ντυμένοι επισκέπτες...

ΚΛΕΙΣΤΕ τον ΤΡΕΛΟ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ, 
μην και χαλασει τη Γιορτή της Φιλοξενίας.........

μην....